Kindermisbruik eindopdracht

oke, de titel klinkt erg raar. Maar ik heb voor het eerst een kort verhaal geschreven! Het verhaal was voor een eindopdracht voor school, namelijk voor een maatschappelijk vraagstuk wat ik dus over kindermisbruik heb gedaan. Ik vind het zelf wel een goed verhaal geworden, maar het is natuurlijk wat de docent ervan vind! Ook is het erg onervaren, want een blogje schrijven is niet zo heel moeilijk, een verhaaltje was wel wat anders! Dus heb ik besloten om het op mijn blogje neer te zetten, omdat ik heel erg benieuwd naar jullie mening ben! Wel heb ik een vraag, als je het slecht vind, blijf dan wel een béétje aardig? haha. Nou hier is mijn eerste zelfgeschreven verhaaltje:

Het was midden in de nacht. Hij kwam naast me liggen, ik deed alsof ik sliep zodat ik niet hoefde te doen wat ik normaal altijd moet doen. Ik voel hoe hij tegen me aan komt liggen met zijn vieze grote lichaam. En dan dat ding! Het is zo vies. De vorige keer moest ik daar met mijn mond omheen zitten, en rare bewegingen maken, ik wil het niet meer. Mijn hoofd schreeuwt heel hard nee!!! Eva, schreeuw, zeg dat je niks met hem te maken wil hebben, ga morgen naar mama en vertel alles!

Maarja, onzeker als ik ben, durf ik dat niet. Hij heeft gezegt dat als ik ooit aan iemand iets vertel, dat ik dan dood ga. En dat niemand mij zou missen. Dat is natuurlijk niet waar, mijn moeder zal me missen, maar hij maakt me wel onzeker. Mijn hoofd maakt overuren schreeuw zegt het, schreeuw! Laat je horen, laat horen aan de hele flat wat hij doet! Maar ik durf het niet. 

Verstijfd en bang doe ik alsof ik slaap terwijl hij zijn armen om me heen legt en mij probeert wakker te maken en ik kan dan ook niet anders dan doen alsof ik slaperig wakker wordt. Ik slaap in een eenpersoonsbed snap je, dus veel ruimte is er gewoon niet. En dat weet hij ook. Hij kijkt naar me met die blik. Die blik die ik ken sinds hij me dwingt om met hem te tongen als mama even uit de kamer is, of als we alleen thuis zijn.

Het is een blik dat zegt dat ik stil moet blijven. Stil! Schreeuwt het, stil of ik maak je af! Hij kleed me uit. Ik begin te huilen en hij slaat me in mijn gezicht, heel hard. Dan kleed hij me verder uit totdat ik naakt naast hem lig.

Dat ding staat rechtovereind. Ik wil er niet naar kijken, ik wil niet doen wat hij wil dat ik doe. En dan begin hij mij over mijn hele lichaam kusjes te geven. Nee schreeuwt mijn hoofd nog een keer, en ik probeer me los te worstelen. Nu houdt hij mijn hele lichaam in bedwang. Hij gaat met zijn vinger over delen van mijn lichaam waar het niet mag, dat weet ik.  Maar ik huil zachtjes, als ik het hard doe, dan ben ik dood. Hij is zo sterk dat ik niks meer kan bewegen. 

Hij begint over mijn borst te gaan met zijn mond. Jakkes, die snor oh bah! En in eens kan ik niet anders dan het op een schreeuwen zetten, ik huil zo hard ik kan en schreeuw om mijn moeder. De man die mijn stiefvader is laat me snel los, zegt dat als ik iets zeg snel dood ben en gaat mijn kamer uit. De hele nacht durf ik niet meer te slapen. Angst dat hij terug kan komen besluipt me de hele nacht.

De rest van de nacht blijf ik wakker, biddend en hopend dat het afgelopen is, dat hij doodgaat of dat ik iemand iets kan vertellen zonder dat ik doodga. Maar ik weet gewoon niet hoe… Wie kan mij helpen, wie zou mij geloven? Het is toch mijn schuld dat hij mijn lichaam wil? Hij is verliefd zegt hij, maar verliefde mensen dwingen toch niemand?

Het verhaal heeft ook nog geen titel. Ik heb het gewoon "kort verhaal over kindermisbruik" genoemd. Erg origineel dus. Maargoed laat vooral weten wat jullie ervan vinden :)

X, LiesReads